Kenniseconomie

Een kleine man liep met snelle, korte pasjes naar de kraam waar de vrouw zojuist mijn kroket in de frituur had gegooid.

“Heb je het al gehoord?” vroeg hij, lichtelijk buiten adem. De vrouw zette haar handen op de vitrine.

“Van Jan?” wist ze. “Erg hè?”

De man knikte; hij keek licht teleurgesteld.

“Zijn tweede ex-vrouw kwam het vertellen.” zei hij.

“Gevonden in de Waal!” vulde de friteuse de leemte. Ze waren even stil. De vrouw draaide zich om en controleerde mijn kroket. Toen keerde ze zich weer naar de kleine man.

“Ik wist niet dat hij al vijfenzeventig was.” zei ze. Ze wachtte de reactie van de man niet af en haalde haar schouders op. “Hoewel,” zei ze, “Hij kon al best vijfenzeventig zijn.” Ze haalde de snack uit het vet.

“Dat is wat ze mijn hebben verteld.” zei de man. Hij tikte tegen een denkbeeldige pet. “Houdoe.” zei hij en maakte dat hij wegkwam.

“Vijfenzeventig.” mompelde de vrouw nog kort. Toen overhandigde ze me de kroket. “Anders nog iets?”

Standaard

6 gedachten over “Kenniseconomie

  1. Ik vond de kroket en de friteskraam (oh nee, patatkraam) nog het meest kenmerkende in het verhaal… wat deed jij daar nou? 😉

    {Mowl: een kroket bestellen. Het leek me wel een goede plek daarvoor.}

  2. TeeBeeWee schreef:

    Gelukkig was het een kort gesprek, anders was maar mooi je kroket leeggelopen….
    😉
    PS, in de Waal en 75 jaren??
    🙁

    {Mowl: tja. Tja.}

  3. rozebeer schreef:

    jeetje zeg…Jan gevonden in de Waal….op 75jarige leeftijd… Wat zou die man gedaan hebben? En was je kroketje lekker???

    {Mowl: geen idee. Heerlijk.}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.