Kinnesinne

eenden

Nietigheden, ijl als lucht, zijn voor de jaloersen bevestiging, zo sterk als bewijzen uit de Heilige Schrift. William Shakespeare (1564-1616)

Dit wordt een ingewikkeld verhaal. Blijf er even bij, dan doe ik mijn best het zo eenvoudige mogelijk te vertellen.

Na onze vorige Grote Verbouwing hadden de katten ineens geen rechtstreekse uitgang naar buiten meer. Nee, nu moesten ze via een speciaal aangelegd trappetje naar een kattenluikje op het dak van de nieuwe eetkamer wandelen en vandaaruit de weg naar de vrijheid vinden.

Om een lang verhaal kort te maken: Mies en Zus leerden dit al vrij snel, maar begrepen niet dat ze op dezelfde wijze weer toegang naar binnen konden krijgen. Pim, bij wie het mechanisme wat langer nodig had om grip op zijn begrip te krijgen, had daar uiteindelijk geen moeite mee. Hij trippelt net zo makkelijk naar buiten als naar binnen.

Even terug naar Mies en Zus: als die buiten zijn, kunnen ze dus niet meer binnenkomen. Het enige wat ze kunnen doen is zich toegang verschaffen tot het oude kattenluikje van de huidige bibilotheek. (Zijn jullie daar nog? Als het te ingewikkeld wordt hoor ik jullie wel, niet?)

Het gevolg is dat ik ’s ochtends eerst de deur van die bibliotheek open om de twee dames uit hun isolatie te bevrijden. Gedrieën lopen we dan naar beneden om de deur van de woonkamer te openen, waar Pim al ongeduldig op ons zit te wachten.

Pim is dan helemaal gestresst. Hij denkt – denk ik – dat Mies en Zus bij ons hebben geslapen. En dat kan hij niet velen. Tot dusver heb ik niks kunnen doen om zijn jaloezie de nek om te draaien.

Nu heeft Zus de laatste tijd wat nieuws. Ze is namelijk de enige die zich toegang weet te verschaffen tot het trappenhuis. Ze opent de deur – en die laat ze wagenwijd openstaan. Vervolgens gaat ze uiteindelijk toch op de gewone weg naar buiten, kan niet meer naar binnen en bivakkeert tenslotte – net als Mies – in de bibliotheek.

De openstaande deur geeft Pim intussen de gelegenheid om ’s ochtends voor de slaapkamerdeur te gaan staan en ons wakker te mauwen.

En als één van ons dan de slaapkamer verlaat en de bibliotheek-deur opent om de twee tantes van Pim toegang tot het trappenhuis te verschaffen, kijkt Pim volmaakt tevreden.

Nee, ze waren dus niet bij ons, dat stel ouwe poezen. En hij heeft even mogen rollen over de betonnen vloer van de badkamer.

[Het leven kan zo simpel zijn. Maar zo ingewikkeld om uit te leggen.]

Standaard

5 gedachten over “Kinnesinne

  1. Wij hebben ook zo’n kat die zelf deuren opent. Ze springt op de deurkruk en krabbelt vervolgens met haar voorpootjes de deur op een kier.
    De namen van jullie katten doen me trouwens aan een leesplankje denken. Is er ook een AAP en NOOT?

    {Mowl: Brrrr is de Noot, en ik de Aap.}

  2. linette schreef:

    Ze hebben, na lang beraadslagen, slapenloze nachten en waarschijnlijk veel lol, toch weer een manier gevonden om te laten zien dat zij de baas zijn!

    {Mowl: ik betwijfel of zij zo geslepen zijn.}

  3. Als ik het goed begrijp, sluiten jullie jezelf op in de bibliotheek en moeten jullie daar door de katten uit worden bevrijd. En dat allemaal omdat de slaapkamerdeur maar naar één kant open gaat.

    {Mowl: gelukkig. Je hebt het begrepen.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.