 |
|
Homo’s zijn ook mensen.
We bloeden, lachen, sterven en wreken ons. Dus waarom zou bij ons niet de wens naar het vaderschap ontluiken?
De natuurlijke weg leek uitgesloten. Vandaar dat we ons richtten op adoptie. Vergeef maar begrijp ons dat we daar niet eerder kond van hebben gedaan.
Het is nog een heel gedoe. Tenslotte kun je niet iedereen de ouderzorg toevertrouwen. Maar uiteindelijk is het licht op groen gezet en hebben we het zo vurig gewilde certificaat in ons bezit gekregen. En de waardebonnen, natuurlijk.
[We hebben een heuse kip geadopteerd. Dat is goedkoper en schoner dan een kind en je houdt er nog es elke maand een doosje eieren aan over.]
Jammer dat de kip niet in je huis komt wonen. Dan had je nog een beetje het idee van vaderschap gehad
(een wat verknipte vorm van vaderschap, geef ik toe, maar ach 😉 )
{Mowl: het blijft behelpen, ik weet het.}
De eerste keer dat je een chick gescoord hebt?;-)
{Mowl: ga je mond spoelen.}
Hoe heet ze?
{Mowl: euh, kip?}
Mag je nu iedere zaterdag op bezoek gaan en het hok schoonmaken?
{Mowl: waar zie je ons voor aan?}
Hadden jullie niet liever iedere maand een brief met tekeningen?
{Mowl: nee. Gek hè?}
Eh…gefeliciteerd dan maar! En: eet smakelijk!
{Mowl: bedankt. En bedankt.}
Dus je gaat je kleinkinderen opeten?
{Mowl: ik ben Kronos.}