 |
|
“Hier was toch een knoop van af?” verbaasde ik me.
“Huh?” keek Brrrr op.
“Dit overhemd.” zei ik, “Daar was toch een knoop van af?” Brrrr tuitte zijn lippen.
“Geen idee.” zei hij. Ik begreep het niet.
“Ik begrijp het niet.” zei ik. “Ik weet zeker dat er een knoop van af was.” Ik bekeek het overhemd nog es nauwkeurig. Brrrr was weer weggedoken in de krant. Toen bedacht ik me iets.
“Of heb jij hem weer aangezet?” vroeg ik.
Vermoeid keek Brrrr op.
“Ja.” zei hij. “Ik heb hem weer terug aangezet. Goed?”
[En hij las verder. Mm. Wat moest ik hier nu weer van denken? Erg betrouwbaar kwam zijn bekentenis niet over. Nou ja.]
Gewoon in dankbaarheid aanvaarden en verder niet bij nadenken.
{Mowl: is misschien het beste.}
Zou dat suikerbrood van gisteren er voor iets tussengezeten hebben?
{Mowl: leg uit.}
Nou, dat hij zich schuldig voelde omdat hij pas na het voldoen van zijn eigen behoefte aan jou dacht om je ook een stukje te presenteren?
Of is dit weer een typische vrouwelijk logica over schuldgevoelens?
{Mowl: bestaat dat – vrouwelijke logica?}
De “Subscribe to comments via email” feature en het emailicoontje zijn nieuw zie ik! Wat een vernieuwingsdrang! 😉
{Mowl: nu nog ontengelsen.}
Je hebt hem dus niet bedankt daarvoor, leid ik af. Waarom niet?
{Mowl: waarom wel?}