De ware ontspanning voor de echte man is de daad.
Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832)
Toen ik de gft-bak opzij zette stokte mijn hart en slaakte ik een, niet zo mannelijk, gilletje. Daar zat een levensgrote kikker.
Zijn ogen draaiden een beetje en namen me in zich op. Ik meende duidelijk te zien dat ie van plan was me te bespringen. Hij dacht alleen nog na over hoe en waar. Zijn achterpootjes schenen zich al te spannen. Plop! deed de kikker en maakte een klein sprongetje. Ik rende naar binnen.
“Brrrr!” hijgde ik. Brrrr keek me verbaasd aan. Ik realiseerde me ineens hoe belachelijk ik me maakte. Kordaat herstelde ik me. Ik probeerde kalm over te komen.
“Een, een…” begon ik. Verrek – waarom kun je nooit op de namen van dingen komen wanneer je ze nodig hebt?
“Een wat?” vroeg Brrrr. Ik dacht koortsachtig na. Há!
“Een kikker.” relaxte ik. “Onder de gft-bak.”
“Ah.” zei Brrrr. “Mooi.” En hij ging verder met waar ie mee bezig was.
[Wow. Wat heb ik een coole vent. Was ik maar een beetje zo.]
En daarna ben je weer teruggerend om een foto te maken van jullie nieuwe tijdelijke tuingenoot? Mooie foto!
{Mowl: zolang ie maar niet bewoog was d’r niks aan de hand.}
Het lijkt wel een pad. Brult ie ook ’s nachts?
{Mowl: heb niks gehoord.}
Dit is inderdaad een fors exemplaar (het is de bruine kikker oftewel Rana temporaria). Leuke diertjes. Onder de gft bak is een goede plek, lekker vochtig. Niets om bang voor te zijn (of denk je dat die kikker je in je eentje op gaat eten? Of je gaat vergiftigen (wat die niet eens kan)?
Het is jammer dat mensen zo bang zijn voor die beesten. Totaal onschuldig. Ok, je mag ze niet mooi vinden ofzo. Maar het zijn hele leuke beesten. Heb in mn jeugd ook bakken gehad met padden, kikkers, salamanders, hagedissen, slangen. Tja, een liefhebber (vandaar ook deze reactie denk ik 🙂 )
{Mowl: tuurlijk zijn ze ongevaarlijk. Weet ik best. Die slijmerige engerds.}