We zijn weer es wezen uit eten. Bij Koks aan de Rijn dit keer. We waren aanwezig bij de opening, afgelopen april, hadden een keer op het terras gezeten deze zomer, maar echt uit eten – dat hadden we er nog niet gedaan.

Laat ik maar gelijk zeggen, dat we ons niet in staat achten er een degelijke beoordeling over te ventileren. Om te beginnen heeft Brrrr jarenlang in het moederrestaurant van Koks in Nijmegen gewerkt. Hij kent veel personeelsleden en daarmee is een objectief oordeel over de bediening al niet goed mogelijk. Natuurlijk was iedereen vriendelijk en voorkomend, werden we vlot bediend, was er tijd voor een aardig praatje – maar we kenden dan ook bijna iedereen: Richard in de bediening, de eigenaar Marij en zelfs Roger en Martijn (uit Amsterdam) als gasten.

Dus geen beoordeling. Maar wel (opbouwend bedoelde) kritiek op het eten zelf.

Vooraf namen we lamsgehaktballetjes in pittige saus. Ze waren opgewarmd in de magnetron. Misschien waren ze te vaak opgewarmd (wat niet echt kies zou zijn) of er was niet in de saus geroerd tijdens het opwarmen, ik weet het niet, maar de gehaktballetjes waren hier en daar erg hard – niet te eten dus.

Als hoofdgerecht had Brrrr gekozen voor de spareribs. Naar zijn mening smaakten ze in de Nijmeegse vestiging beter.
In Nederland hebben we langzamerhand de Amerikaanse smaak van spareribs aangeleerd. De ribbetjes zijn dan gewoon gebakken en hebben niet urenlang gestoofd. Dat stoven maakt dat het vlees zowat van het botje valt en geeft de typisch smaak die deze ribbetjes zo lekker maakt. Zoals gezegd, in Nijmegen gebeurt dit wel. In Arnhem had de kok om duistere redenen gekozen voor de Amerikaanse – en dus kortdurende – bereiding.

Ikzelf kreeg een paletje van vier visjes. Welke dat waren was moeilijk te bepalen. De visjes lagen bedolven onder een plas roomsaus, waarin een aantal peultjes dreven. Brrrr vond het visueel wel aardig – maar daar kon ik niet zo in meegaan.

Het was aardiger geweest, lijkt me, om de saus apart te serveren of – als dat niet mogelijk was – als een kleine spiegel onder de vis te leggen. Daarbij was de saus nogal smakeloos en maakte dat alle smaak van de visjes zo vervlakte dat ze slechts met moeite konden worden onderscheiden.

Normaal gesproken hadden we het eten een onvoldoende moeten geven. Gelukkig weten we dat Koks beter kan.