Kom en doos

Het leven is een geschenk, maar we krijgen het niet cadeau. Eric van der Steen

Ik had even niet gedacht aan de vegetarische kipgehaktballetjes of de aardewerken kom die was achtergebleven om nog steeds een keer naar hem terug te brengen. Of aan de piemelkijkdoos die hij heel precies en efficiënt als cadeau had gemaakt.

Geen moment aan de dame met de bontjas en de ukelele waarmee ze op het podium werd begeleid. Of de grotbewoner die hij was in de heemtuin met opgespelde botjes op zijn vacht.

Eigenlijk dacht ik helemaal niet aan hem toen ik hoorde dat hij was gevonden. Eigenlijk dacht ik aan van alles, maar helemaal niet aan hem. Ik dacht aan de film die we keken en de sushi die we aten, maar niet aan de vegetarische kipgehaktballetjes. Of de kom.

Of aan hem.

Toen ik hoorde dat hij was gevonden.

En toen – toen dacht ik even helemaal niks meer. Omdat er even helemaal niks meer was.

Dat kwam later.

Standaard