Kriebelig

Van het concert des levens, krijgt niemand een program. Anoniem

Van het concert des levens, krijgt niemand een program. Anoniem

“Waar is de krant?” hoorde ik vragen. Ik keek op en zag aan de balie een vrouw geleund staan. De dienstdoende bibliothecaresse greep onder de balie.

“Alstublieft, mevrouw.” zei ze. De vrouw pakte het dagblad aan om zich een aantal meters verderop in een net iets te krap kuipstoeltje te persen. Ze sloeg de courant open voor haar gezicht en begon te hoesten. Hard. In de krant.

Af en toe bladerde ze om. Dan hoestte ze niet. Alleen wanneer ze de bladzijdes voor zich geopend had ging ze los. En goed.

Toen de vrouw het blad uit had, hees ze zich omhoog uit de zetel en liep, met het nieuwsblad onder haar oksel, naar de balie.

“Alstublieft.” zei ze tegen de bibliothecaresse.

[Zonder iets te zeggen pakte die de krant aan. Ze had kennelijk niet gezien wat ik had gezien. Ik besloot niks meer te lezen hier.]

Standaard

10 gedachten over “Kriebelig

Laat een reactie achter bij TeunReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.