In de kleine wachtruimte op het station stootte ik Brrrr aan.

-“Kijk es.” fluisterde ik. Hij keek.

Tegenover ons zat een vrouw die stevig een linnen tas op haar schoot hield vastgeklemd.

‘Nederlandse Kring van Fuchsiavrienden’ stond erop. Ik gniffelde.

-“En zelf is ze ook in fuchsia.” constateerde ik.

Brrrr zei niks, maar had zijn fototoestel gepakt.

-“Nee hè¨!” siste ik. Maar het was te laat. ‘Flits’! En nog es ‘Flits’! De vrouw leek niks te merken. Ik keek de andere kant op. Alsof ik er niet bij hoorde.

-“Als ik jou toch niet had…” zei ik toch even later, toen we het perron opliepen.
-“Wat dan?” vroeg Brrrr.

-“Dan had ik al die foto’s niet.”
-“Als je het maar weet.”

[Ondertussen zijn wij — jij en ik — weer heel wat wijzer geworden. Zeg nou es eerlijk: wist jij van het bestaan van die Kring af? Nou dan?]