Geloof nou niet dat we enkel alle dagen liggen te schransen en zuipen. Kom nou, we hebben heus wel oog (en hart) voor dat wat ons onderscheidt van de lagere wezens: cultuur.

Neem nou zo’n dag als gisteren. Na een uitgebreid ontbijt (dat dan weer wel) stonden we rond openingstijd voor het Arnhemse Museum voor Moderne Kunsten waar we de Klaas Gubbels-tentoonstelling bezochten.

Eerlijk is eerlijk — er zijn tijden geweest dat we gierend van het lachen ons afwenden van die koffiepotten-malloot. Zet één keer een disproportionele percolator op het doek, soit. Maar om daar je levenswerk van te maken: hoe gestoord kan een mens geraken? Nee, we prijsden ons gelukkig om tot een zinnigere categorie van de mensheid te behoren en zagen ons al zeker niet naar een overzichts-expositie van Gubbels gaan.

We hadden het mis.

Enige tijd terug zagen we een werk van de beste man uit de (naar we nu weten) ‘Lieve Schat’-reeks — en we waren verkocht. Het werk ook trouwens. Het hangt nu prominent in de woonkamer.

Van lieverlee is de affectie voor de kunstenaar alleen maar gegroeid. Zeker toen we hem nog es in levende lijve mochten ontmoeten en ontdekten dat ie geenszins een warrige en wereldvreemde artiest is. In tegendeel. Zelden hebben we zo’n aimabele persoon ontmoet. We zijn nu helemaal om en schamen niet om ons te bekennen: wij houden van Klaas!

Zo. Dat is eruit. Lach maar — het deert ons niet. Sterker nog: toen we het museum verlieten was onze honger nog niet gestild. We fietsten daarom naar het Centrum voor de Beeldende Kunst. Daar was nog meer werk van onze hedendaagse meester te vinden — en aan te schaffen! (Maar wees gerust, we hebben ons ingehouden.)

In het CBK vielen we trouwens ook nog met onze neus in de boter. Er was een tentoonstelling met de titel ‘Arnhemse Jongens’. Stefanie van onze stamkroeg bleek hier de veroorzaakster van te zijn. Ze had een aantal medekroeglopers geportretteerd — waaronder R, de huidige vriend van Merle (zie hier, hier en hier).

Hierna was ons brokje cultuur nog niet voorbij. Even later waren we namelijk te vinden in het Historisch Museum. Hier bezochten we nog een fototentoonstelling over de kinderen van het bevrijde Arnhem.

[Toen konden we met gerust hart naar huis. Rosé drinken en piepkuiken eten. Jammie.]