Land van Ooit

fietsen

Nostalgie is onontkoombaar als verdedigingsmechanisme in deze tijd van een versneld levensritme en historische omwentelingen. Svetlana Boym (1959)

Tuinman van Moeder schepte aardappelen en boontjes op z’n bord.

“Hier.” zei Moeder, terwijl ze ‘m de mosterd aanreikte. “Dat vindt ie lekker.” zei ze in ’n terzijde naar mij. Tuinman smeerde met z’n mes ’n lik over de boontjes.

“Boontjes en mosterd horen bij mekaar.” verduidelijkte die. Hij pakte de juslepel uit de kom en goot de saus over z’n bord.

De vader van Tuinman was ook ooit tuinman geweest, bij de jonkheer nota bene.

“Ze hadden d’r kweeperen en mispels in de tuin. ” zeidie. “En achter de schuur stond ’n moerbeiboom. Vader nam d’r af en toe es stiekem wat mee in z’n melkkan.” Hij bracht de bonen naar z’n mond.

“Waar zie je die nou nog tegenwoordig?” vroeg Moeder. Tuinman schudde z’n hoofd. Moeder schoof ’t vleesbord naar Tuinman.

“Nergens meer.” zeidie. Hij pakte ’n stuk draadjesvlees van de teljoor.

[Zomaar op ’n doordeweekse dag tussen de middag. Reizen in de tijd is niet ingewikkeld.]

Standaard

3 gedachten over “Land van Ooit

  1. Marloes schreef:

    Mijn oma had een schuurtje achter in de tuin. Daar zaten varkens en kippen in. De moestuin en de boomgaard leverden genoeg voedsel om de hele winter mee door te komen. Lang dee ze leven…

    {Mowl: waar is die tijd gebleven?}

Laat een reactie achter bij ChantalReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.