Dit is mijn schoonmoeder.

Ik geef toe — deze afbeelding flatteert niet echt. Maar in het kader van privacy-overwegingen (en om es lekker te Photoshoppen) heb ik besloten haar onherkenbaar te maken.

We zijn enorm rijk met haar. En niet in de laatste plaats omdat ze elke week weer het hele huis binnenstebuiten keert en schoonmaakt. Als zij is geweest ruikt heel Mowl weer fris en fruitig.

Als zij bezig is met poetsen parelen de zweetdruppels op heur gelaat. Zo hard wordt er gewerkt. Alleen met dwang kunnen we haar overhalen om even te stoppen voor een boterham of een kopje koffie. Waar vind je nog zulke werklust, hedentendage?

Maar Brrrr’s moeder is natuurlijk niet onze schoonmaakster. Ze is vooral, in moeilijke tijden (en die zijn er geweest), een steun en toeverlaat. Niets zal ze nalaten om ons te steunen.

Het wordt wel es tijd, vind ik, voor een officiële hulde. Bij deze dan.

[Hetgeen niet onverlet laat dat ook mijn moeder een pareltje is. En Brrrr’s vader niet te vergeten. Waar zouden we zijn zonder hen. Ze moeten ook genoemd worden en geprezen, want we willen geen heibel in de tent.]