Overbuurvrouw T is opgebost.
Waar ze eerst de buurt opschrikte met luide scheldpartijen, ongewenste en ontijdige bezoekjes aan de deur en zo nu en dan een hardgekookt ei, was ze de laatste tijd rustig. Een wijkverpleegkundige kwam en zorgde ervoor dat ze de voorgeschreven medicijnen ook werkelijk innam. Dat scheelde een hap op een kadetje, kan ik je melden.
Voor eventjes dan toch.
Uiteindelijk hebben de dagelijkse pillen alleen het onvermijdelijke een beetje uitgesteld. Kortgeleden hebben de witte jassen haar alsnog opgehaald en naar een veiliger oord gebracht. Enkele dagen later heeft het kringloopcentrum haar appartement leeggehaald.
Met een lichte huivering bedachten we dat de straat weer een stukje normaler is geworden.
[Kleurrijke figuren worden hier steeds zeldzamer. Als we niet uitkijken wordt alles grijs.]
Als een schip nabij de horizon, zo verdween zij uit het zicht. Tot ook de laatste rimpeling onzichtbaar werd.
{Mowl: waar zal ze zijn? Zal ze ons missen?}
(Ik wil niet rancuneus klinken, maar ik zeg het toch maar…)
Het zijn ook meestal de grijzige kleurloze figuren (met saaie kantoorbaantjes die ze eigenlijk weinig boeien, maar ja, die hypotheek hè) die met de klachten bellen naar instanties die dergelijke kleurrijke types uiteindelijk komen halen.
Zo verspreidt de grijsheid zich als een stoffige olievlek.
Gelukkig bestaan er nog mensen met een hypofyse vol confetti, een ruggegraat in alle kleuren van de regenboog die als afscheid van andere kleurrijken op ideeën komen als het afhuren van een oud-Hollands draaiorgel. Om daar dan vervolgens daar ponskaarten in te hangen met daarop de tonen van ‘Anarchy in the UK’, ‘Should I stay or should I go’ en andere punk-klassiekers!
{Mowl: daar ga ik dan met mijn Barbra Streisand-collectie.}
Misschien wil jij wel haar plaats innemen? Of Brrrr, want wie moet er hier anders over vertellen he?
{Mowl: precies. Ik beschouw slechts.}
Stedelijke vernieuwing?
{Mowl: rampenbestrijding?}
Geniet van de rust voor even…zoals de vorige schrijver al zegt: het duurt vast niet lang…
{Mowl: we houden onze ogen en oren open.}
Vaak is het zo dat, wanneer een kleurrijk figuur wegvalt, er altijd wel weer een andere opstaat.
Ik zou zo zeggen; voel je niet geremd en sla je slag!!
Veel plezier met de hardgekookte eieren…..
{Mowl: de straat kent nog veel karakters.}
Oh oh, daar gaat het Arnhemse Wisteria Lane. Wij als lezers gaan het merken aan het gemis aan verhalen…
{Mowl: vrees niet.}