Leermoment

prosecco

Een vooroordeel is moeilijker te splitsen dan een atoom. Albert Einstein (1879-1955)

“Zal ik het wel vragen?” twijfelde ik. “Misschien moest ie wel naar de reclassering? Daar zal ie niet trots op zijn.” Brrrr haalde zijn schouders op.

Ik had Rachid bij me in de trein zien stappen. En in Deventer er weer uit.

Rachid, die Marokkaanse ober van ons lievelingsrestaurant, zou ook naar een opleidingsinstituut kunnen zijn gegaan, bedacht ik me. Ik vond dat een beter beeld, zo’n allochtoon die toch nog probeert wat bij te leren.

En toen we eergisteren weer aten in de tuin van het restaurant sprak ik hem toch aan op onze gezamenlijke treinreis. Hij glimlachte.

“Ik moest overstappen naar Apeldoorn.” vertelde hij. “Daar loop ik stage bij de Belastingdienst.” ging hij verder. “En straks hoop ik mijn universitaire studie af te maken.”

Mijn mond viel open. Mijn hoofd werd rood en warm. De jongen zag het en lachtte.

[Wat heb je nou aan clichés, als niemand er zich aan houdt?]

Standaard

5 gedachten over “Leermoment

  1. [Ik zou uit schaamte dit hele stukje in van die kleine lettertjes hebben geschreven.]

    {Mowl: een weblogger kent geen schaamte, alleen maar onderwerpen voor het dagelijkse stukje.}

  2. Doet wel eens goed om zo op je plaats gezet te worden hé? Dat overkomt mij ook nog vaak. Dan denk ik “Trut, hoe kan je nou zo oordelen?”
    ps: niet dat ik jou als trut zie hoor :->

    {Mowl: gelukkig maar.}

  3. lidwine schreef:

    dat je niks aan cliches hebt? nou, dan kun je je heerlijk verbazen!!!!!blijf je jong van[ja, ook jij Rene]

    {Mowl: juist ik, lidwine, juist ik.} 

    • lidwine schreef:

      dat je uitgerekend jij het zoo hard nodig hebt
      smeer gewoon wat van die verjongings-pistache-olie[wel eerst vragen aan Brrrr!]

      {Mowl: ik denk dat ik dat maar achterwege laat. Er zal bovendien niet voldoende zijn.}

Laat een reactie achter bij lidwineReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.