Lijst

Foto: Rick Kewal Gademann
Shakespeare is net aardappelpuree, je krijgt er nooit genoeg van. Frank McCourt

“Ik wil Vondel en Mulisch,” zei de jongen.

Eerlijk gezegd had ik het hem niet gegeven. Ik bedoel, dat ik behept ben met vooroordelen, was me intussen klaar geworden, maar die wetenschap alleen was blijkbaar niet voldoende om me te behoeden voor de volgende valkuil.

Hij was jong, toegegeven, zestien misschien, en was voorzien van lang haar, een wijde broek en een basketbalpetje op zijn hoofd.

Ik was alert op mijn bias. Dat hij leeghoofdig zou zijn, bijvoorbeeld. Iemand voor wie tijd alleen iets was om te verdrijven. Dat. En dat dat niet zo moest zijn.

Hij las dus, leerde ik toen we gingen praten. Voor de lijst, omdat dat moest. Maar dat stak hem zelf nog het meest, zei hij.

“Ik wil juist boeken die niet voor mij zijn uitgekozen,” verzuchtte hij.

En toen zei hij dat. Van Vondel en Mulisch.

Die nog leven – als het aan hem lag.

Standaard