Lokstof

bloemen

De persoonlijkheid is voor de mens wat de geur is voor een bloem. Charles M. Schwab (1862-1939)

Collega J begroef haar neus in mijn nek.

“Wat doe je nou?” schrok ik. Maar J negeerde mijn afweer.

“Hmm.” zei ze. “Kom es.” Ze wenkte collega C. Die kwam aangesneld.

“Ruik es.” zei J. C volgde haar voorbeeld.

“Wat moet dat?” probeerde ik nog maar het was al te laat. Collega’s A en M waren me ook aan het besnuffelen gegaan. J liet als eerste los.

“O wat lekker.” zwemelde ze.

“Het is mijn geurtje!” verweerde ik. “Dat draag ik al jaren!” Ik duwde de vrouwen van me af. Verwilderd keken ze me aan.

“Ik zou maar uitkijken.” waarschuwde C.

[Ik ben een talentvolle hetero. Heb ik weer.]

Standaard

9 gedachten over “Lokstof

  1. Bee schreef:

    Hm..lekkere luchten. Eén van mijn collega’s droeg ook al zoiets lekkers, maar doet dat niet meer sinds ik ook (iets te wild, wellicht) in de buurt kwam snuiven. Jammer…

    {Mowl: je moet er liefst geen geluiden bij maken.}

  2. Steve schreef:

    Je hebt verborgen talenten. Of: ze waren verborgen, maar ze hebben zich nu eindelijk geopenbaard.

    {Mowl: is het de tijd van het jaar of de tijd van mijn leven?}

Laat een reactie achter bij AnneReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.