Autocraat

terras

Het is het voorrecht van de groten om rampen vanaf een terras te zien. Jean Giraudoux (1882-1944)

“Hoever is het restaurant eigenlijk?” vroeg ik.

“Zo’n vijfhonderd meter.” schatte Broer.

“Dan gaan we dus lekker lopen.” concludeerde Brrrr. Schoonzus en Nicht keken mekaar aan en schoten in de lach.

“Je krijgt hem nooit zover.” grinnikte Nicht.

“Waarom niet?” verbaasde ik me. “Vijfhonderd meter?”

“Je moet het hele eind ook weer terug.” stelde Broer.

[Het bleek dat ie nog geen week ervoor dezelfde afstand had gefietst. Om binnen zo’n korte termijn dat aantal meters ook nog es te lopen, kon nooit gezond zijn. Dus zijn we met de auto gegaan. Al Gore en Broer zijn geen vrienden.]

Standaard

4 gedachten over “Autocraat

  1. Heb er hier thuis ook eentje die niet zo van wandelen houdt.
    Gelukkig bestaan er ook fietsen en alles wat niet verder dan 1 km is en niet met de auto kan gedaan worden, gebeurt op de fiets.

    {Mowl: met hulpmotor?}

  2. Broer is nog fideel. Ik ging eens eten met een vriendin in het restaurant aan het begin van onze straat, dat is nog geen 50 meter. Eigenlijk wilde ik met de auto, maar aangezien het een eenrichtingsweg is was dat een tocht van 300 meter. We zijn uiteindelijk toch gaan lopen. “Hey, dat viel best mee”, zei ik toen tegen haar.
    (Maar het moet niet te vaak gebeuren, die extreme sports)

    {Mowl: jij en Broer kunnen maatjes worden.}

Laat een reactie achter bij Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.