Lunch

Tijdens de lunch ging ik naar een tafeltje, waar al twee mannen zaten.

-“Is het goed als ik bij u kom zitten?” De mannen maakten een uitnodigend gebaar.

Toen ik plaatsnam, stond de man naast me op, om nog wat broodjes te halen. Ik zag dat de andere man geen bordje voor zich had. Hij had zijn vingertoppen tegen elkaar geplaatst en glimlachte. Ik besloot tot conversatie over te gaan.

-“U komt uit Maastricht?” [We droegen allemaal kaartjes met daarop onze naam en herkomst vermeld. De opmerking was dus vrij zinloos, maar je probeert wat.]

De man antwoordde niet, maar wees over zijn schouder naar de andere man bij het buffet. Jemig, dat had ik weer. Probeerde ik een gesprek aan te knopen met een doofstomme! Vriendelijk en begrijpend knikte ik.

De man-die-nog-wat-eten-was-gaan-halen keerde terug en ging weer op zijn plek zitten. Intussen waren nog twee mensen aan onze tafel gaan zitten. Ik raakte met hun in gesprek, maar probeerde ondertussen toch te volgen wat er naast mij gebeurde. Blijkbaar was de man-zonder-bordje toch niet doof. De man-die-nog-wat-eten-was-gaan-halen praatte met hem. De man-zonder-bordje knikte nu eens en schudde dan weer zijn hoofd. Opeens hoorde ik een flard van het gesprek.

-“Mag je nu de hele dag niets eten?” De man-zonder-bordje schudde zijn hoofd.

-“Alleen maar water?” De man-zonder-bordje schudde harder.

-“Ook geen water? Jemig!”

(Zo werd het mysterie ontraadseld. De man-zonder-bordje was aan het ramadannen. Maar zoals dat gaat met antwoorden, roepen ze altijd weer nieuwe op. Kón die man niet praten of mócht hij het niet?)

Toen ik opstond wenste ik de man-zonder-bordje sterkte.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.