De jongen stelde zich voor als Mahmoud. Hij schudde m’n hand.
“Ik ben hier wel vaker langsgelopen.” zeidie. “Meestal zit ik ergens anders. Maar daar zijn ze met vakantie. Dus, ik dacht: laat ik hier maar es heengaan.” Ik glimlachte.
“Mooie muziek.” zei Mahmoud. “Ik hou wel van Nederlandstalig.” Hij knikte. “Wie is dit?” vroeg ie. Ik toonde ‘m de cd-cover. Mahmoud knikte. “Wel es van gehoord, geloof ik.”
“Dit is nog ver van voor jouw tijd.” zei ik.
“Ik ken helemaal geen homo’s.” zeidie ineens. Ik wist niet goed wat te zeggen.
“Nu dus wel.” zei ik maar. Ik was benieuwd naar z’n reactie.
“Ik ben geen homo.” was ’t. Mahmoud snoof diep de frisse buitenlicht in. “Sterker nog, ik heb mezelf nog nooit zo mannelijk gevoeld.”
“Fijn voor je.” zei ik.
Tja, wat zeg je dan …