Medicatie

ganzen“Allemaal netjes meekomen.”

Een vrouw in een rood mantelpakje en op rode pumps duwde en trok vier kinderen voort, de apotheek in. Ze zette ze in de speelhoek, voor een miniatuur-kermis.

“Zo. Rustig spelen.” zei ze. “Mamma moet even een receptje afgeven.” Ze liep naar de balie.

Eén van de vier kinderen drukte ongeïnteresseerd op de knopjes die de verschillende attracties deden bewegen. De andere drie hadden zich al door de apotheek verspreid. Een jongen was bezig een incontinentieluier uit een stapel te trekken. Een meisje klom op het kozijn en drukte haar vingers tegen de ruit. Het vierde kind probeerde een vitrinekastje open te krijgen.

“Bij elkaar blijven!” riep de moeder, terwijl ze het receptje over de toonbank naar de assistente toeschoof. Die las het en zette een stempel erop.
“Een ogenblik.” zei ze. De apothekersassistente verdween naar achteren.

De moeder probeerde de kinderen weer bij elkaar te krijgen. Ze trok de jongen van de luiers vandaan, waardoor de stapel omviel. Ze sleepte hem mee, terwijl de met een andere hand probeerde het meisje van de vensterbank af te halen. Het zette het op een krijsen.

“Stil nou,” suste ze. “Als we thuis zijn krijgen jullie wat lekkers.” Ze probeerde rustig te klinken, maar haar stem kon de gespannen nervositeit niet verbergen. Ze zette de twee kinderen voor de mini-kermis. Het kind dat daar eerst zat liep ondertussen naar de koffiemachine en probeerde daar de plastic bekertjes van elkaar te halen.

“Afblijven.” siste de moeder. “Hier komen.” Tegelijk haalde ze het vierde kind van de vitrinekast vandaan.

De apothekersassistente kwam terug met een doosje.

“Mevrouw?” Het mantelpakje liep naar de balie en greep het doosje. Maar de assistente liet niet los.

“Geef maar,” zei de moeder, “Ik slik het al jaren.”
“Toch,” zei de assistente en trok het doosje uit de handen van de steeds wanhopiger wordende vrouw, “toch moet ik de dosis even controleren.” Ze liep naar achteren. “Als het fout is, krijgen wij het op ons dak.” zei ze over haar schouder.

Uitvoerig ging de assistente aan een tafeltje zitten, opende het doosje en begon de medicijnen te tellen. De moeder was inmiddels haar kinderen weer kwijt en probeerde met alle macht ze te vergaren. Eindelijk was de apothekersassistente klaar. De moeder zag het en liet de kinderen gaan. Die sprintten alle kanten op.

“Dit zijn de medicijnen -” zei de assistente. De moeder luisterde niet, maar griste het doosje uit de handen. “- en dit zijn de innametijden.” mompelde de assistente er achteraan. Ze wapperde met een klein briefje. Het mantelpakje keek niet.

“Kom kinderen,” riep ze, “Dan gaan we naar huis.” De kinderen joelden en renden de apotheek uit.

“Bij elkaar blijven!” riep de moeder. Op haar pumps zette ze de achtervolging in.

[Ik kreeg een heel erg Desperate Housewives-gevoel. Wie heeft er tv nodig?]

Standaard

6 gedachten over “Medicatie

  1. suzanna schreef:

    mijn moeder zij vroeger wel eens “ach..het is te laat voor abortus..en te vroeg voor euthanasie..”…

    {Mowl: er bestaat toch ook zoiets als ‘postnatale abortus’?}

  2. Misschien kan ze die medicijnen beter aan die kinderen geven.
    (Ik krijg nooit wat lekkers als ik braaf ben.)

    {Mowl: wellicht dat die pilletjes het lekkers zijn wat de kinders is beloofd.}

  3. suzanna schreef:

    het eerste wat ik dacht is “ik hoop toch wel dat die mevrouw daar de pil komt halen..”..

    {Mowl: had ze al jaren eerder aan moeten denken.}

  4. linette schreef:

    Grappig dat zo’n serie die pas zo kort op de tv is bij ons allen al gelijk dezelfde link legt, wat kwam de vrouw voor een recept halen, iets in de trant van valium!

    {Mowl: ik hoop het voor haar.}

  5. “wat een Desperate Housewife” is ook het eerste wat ik dacht!! Misschien wil zij meedoen in een Nederlandse reality versie ervan.

    {Mowl: misschien werden er al stiekem opnames gemaakt.}

  6. rozebeer schreef:

    ik heb die serie nog nooit gezien, maar als ik dit zo lees lijkt het me wel enorm lachen zeg….om er als buitenstaander tegenaan te kijken, en niet om er middenin te zitten

    {Mowl: toch weer iets om wekelijks op te nemen.}

Laat een reactie achter bij suzannaReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.