Er is geen duidelijk afgebakend onderscheid tussen wat reëel is en wat dat niet is, tussen wat waar en onwaar is. Harold Pinter

De Deftige Dame – geloof me: ze was het, of wist in elk geval hoe ze me dat moest doen geloven – droeg twee tassen aan haar gebogen arm: één handtas van een Bekend Modemerk en een papieren met daarin een paar Dure Schoenen. Ze had net een kopje koffie gekocht bij de kiosk op het perron.

Met het bekertje in haar tassenarm pakte ze een plastic roerstaafje uit de voorraad langszij de kiosk. Daarna pakte ze er nog één. En toen niemand keek greep ze een hele hand ervan vol die verdween in haar Dureschoenentas.

[Toen ze ook nog eens graaide in de bak met suikerzakjes moest ik lachen. Iets te hard, denk ik. Ze hoorde het en keek me bestraffend aan. Schuldbewust wendde ik me af.]