Vooropgezet, ik had de tijd, dus liet ik de oudere dame maar betijen.

Ze stond voorbij de kassa’s, maar nog voor de inpaktafel haar boodschappen in de tas te laden, waardoor er aan weerszijden van haar onvoldoende ruimte overbleef om te passeren.

Maar zoals ik zei: ik had geen haast, dus waarom zou ik haar opjagen?

“U wilt er langs?” vroeg ze, toen ze me nochtans had opgemerkt. Ik knikte vriendelijk.

“Doe rustig aan,” suste ik. Maar het was al te laat. De dame probeerde opzij te gaan en liet daarbij ongewild een pak melk uit de handen vallen.

“O jee,” keek ze hulpeloos naar de vloer, “en ik heb al zo’n moeite met bukken.”

Haar geringe uitwijk even daarvoor gaf me evenwel de mogelijkheid om haar veilig te passeren, zag ik.

“Dankuwel,” zei ik in het voorbijgaan. De dame keek me ontdaan aan.

“En mijn melk dan?” stamelde ze.