Memories

Er schuilt een armoede in ieder mensenbestaan. En die armoede scheidt ze van elkaar in verbittering van onbegrepenheid of drijft ze naar elkaar toe in hulpeloosheid van verlangen, maar alle liefde vermag niet die leemte te vullen - eenzaam blijft ten slotte ieder naast degene, die hem 't liefst is. Ina Boudier-Bakker

Er schuilt een armoede in ieder mensenbestaan. En die armoede scheidt ze van elkaar in verbittering van onbegrepenheid of drijft ze naar elkaar toe in hulpeloosheid van verlangen, maar alle liefde vermag niet die leemte te vullen – eenzaam blijft ten slotte ieder naast degene, die hem ’t liefst is. Ina Boudier-Bakker

Het duurde even voordat ik begreep dat ik een ouwe scharrel aan de lijn had.

“Hé!” deed ik verrast. “Hoe kom je aan mijn nummer?”

“Via via.” zei P – want die was het – vaag. En hij begon over onze korte relatie, zoals hij het noemde – ik had zelf onze gelegenheids-liaison die kwalificatie niet durven geven. P, daarentegen, had, zei hij, zelfs tot op de dag van vandaag, nog steeds moeite met hoe het destijds als een nachtkaars was uitgegaan.

“Gunst.” zei ik. “Dat spijt me voor je.” Ik verzweeg maar beter, dat ik me er nauwelijks nog iets van wist te herinneren.

[Na al die jaren een telefoontje om onverwerkt liefdesverdriet te bespreken? Ik vond het maar vreemd, hoor: daar heb je tegenwoordig toch de televisie voor? Toch?]

Standaard

9 gedachten over “Memories

  1. Arme P. ..Voor mij krijgt een relatie pas dat predikaat wanneer je officieel hebt kennisgemaakt met de schoonouders, samen naar de meubelboulevard bent geweest en wanneer minimaal zes maanden na “de eerste keer” pas de woorden zijn gevallen “Is het nu echt voorbij?”

    {Mowl: in dat geval zijn Brrrr en ik allebei nog vrijgezel.}

Laat een reactie achter bij AnneReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.