Merlijn

sp!r!t

Je moet alles eens proberen, behalve incest en volksdansen. Arnold Bax (1883-1953)

(c) Introdans – Erwin Olaf

“Da’s mijn zoon.” klapte de vrouw op ’t stoeltje voor ons. Ze had de hele tijd ’n deel van ons zicht op ’t toneel geblokkeerd. Gewoon door voor ons te gaan zitten.

’t Ballet was gedaan en de dansers namen één voor één hun applaus in ontvangst. Bij de derde van ’t ensemble joelde en floot de vrouw dat ’t ’n aard had.

“Kent u hem?” waagde ik. De vrouw had zich stralend omgedraaid, d’r handen blauw klappend.

“Da’s Merlijn.” zei ze. Ze draaide zich weer terug naar ’t toneel.

“Da’s mijn zoon.” klapte ze bijna overbodig.

[Première-avonden zijn altoos bijzonder. Eigenlijk maakt ’t niet uit of je wat hebt gezien.]

Standaard

5 gedachten over “Merlijn

  1. zwaan schreef:

    Als de zoon de gelegenheid zou krijgen echt te laten zien wat hij kan zouden de heren voor mij, naast hun constante commentaar, ook hebben staan te joelen. Hij is betoverend!

    {Mowl: die heren zullen wel op de gastenlijst hebben gestaan.}

  2. Baloo schreef:

    Ondanks de zich vóór jullie geplaatst hebbende moeder, toch in ruim voldoende mate van zoon Merlijn genoten, jullie?

    {Mowl: hij was de beste.}

Laat een reactie achter bij zwaanReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.