Middeleeuwen

Het is beter een duet te zingen met een leeuw dan met een muis. Montserrat Caballé

“Ik zie zo op tegen deze kerst,” zei hij.

“Hoezo?” vroeg ik, “je was toch über-gelukkig dat je nu geen familie hoeft te zien?”

Hij knikte.

“Dat blijft me bespaard, goddank,” zei hij, waar hij een zucht op liet volgen – theater was tenslotte zijn grote liefde, “maar nu moet ik naar vrinden. Eentje op tweede kerstdag en nog eentje met oudejaar.”

“Gezellig,” tergde ik.

Quatsch,” hapte hij, “het zijn allebei Ontkenners. Je ziet ze veel tegenwoordig – veel te veel, als je het mij vraagt.”

“Tja,” erkende ik, “een goed gesprek wordt dan moeilijk.”

“Onmogelijk, zul je bedoelen,” brieste hij. Hij legde zijn hoofd in zijn handen. Na een tijdje keek hij weer op.

“We hebben dat eerder gehad,” priemde hij, “dat wetenschap terzijde werd geschoven en onbewezen gezindtes stelregel waren, kun je je dat nog herinneren?”

Ik wist het inderdaad nog.

“De middeleeuwen,” antwoordde ik.

“Krek,” zuchtte hij, “de middeleeuwen.”

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.