Gisteren zou de 10.000ste bezoeker bij Mowl komen sinds ik Nedstat in februari had geïnstalleerd.

Toen ik ’s ochtends keek stond de teller op 9.965. Met een bezoekersaantal van tussen de vijftig en honderdvijftig per dag moest die mijlpaal te halen zijn. Ik weet, het is een dagbesteding van niks – maar heej! Ik ben ziek, weet je!

Heel voorzichtig hield ik de getalletjes in de gaten. Ik zorgde ervoor dat ik Mowl niet ververste – want dat zou oneerlijk zijn.

Nu moet je weten dat als ik achter mijn iBookje zit, Brrrr ook wil. Hij vindt het leuk om huisjes te kijken. Vrij onschuldig. Maar het kwam gisteren niet zo goed uit. Want ik was ziek en wilde mijn getalletjes zien oplopen (jullie druppelen ook maar langzaam hier binnen, trouwens). Maar Brrrr stond erop: hij moest huisjes kijken.

Dus ging iBookje van de één naar de andere kant. Opeens was het zover: 10.000. (Je verwacht dan iets van trompetgeschal – maar dat is blijkbaar niet voor normale webloggers weggelegd.)

Nu wilde ik weten wie die tienduizendste bezoeker was. Ik zocht en keek op het scherm. Daarna keek ik naar Brrrr.

-“Heb jij Mowl ververst?” Blij knikte hij.
-“Ik wilde zien hoeveel zegjes je had.”

-“Nou gefeliciteerd, dan ben jij de tienduizendste bezoeker.”
-“Ow. Wat heb ik gewonnen?”

Niets dus. Hij heeft al de hoofdprijs.

Moi.