Zo is de natuur, ze stelt hier en daar wat schepsels aan om de jeugd te motiveren roekelozer te leven uit afschuw voor de ouderdom. Dimitri Verhulst
Ik had niet goed nagedacht voor ik wat zei.
Op de bankjes voor me zat een stel kinderen, maar ze zaten eigenlijk niet, want ze stonden en sprongen, duwden en trokken, joelden en gilden. Ze maakten daarbij vrijelijk gebruik van het gangpad, waarbij ze een aantal keren de jongen die tegenover me zat aanduwden. Die reageerde niet maar bleef stoïcijns doorluisteren naar de muziek in zijn oordopjes. Ik bewonderde hem ervoor.
“Kan het niet wat rustiger?” hoorde ik mezelf zeggen nadat er weer een meisje door mijn merg heen gilde. Ik hoefde niet eens te wachten op de voorzienbare reactie.
“Jongens, we moet wat rustiger doen.” hoorde ik een stem die ik meteen al treiterig vond. “Meneer vindt ons te druk. Daar kan hij niet tegen.” Het volgende gejoel overstelpte mijn weerstand.
[Ik keek de rest van de reis uit het raam. Gelukkig hoefden we niet meer heel erg ver.]
Heerlijk, kinderen, je zou ze zo het raam uit duwen.
{Mowl: waarom duwen als je ze kunt exploiteren?}
I have given up !!
I was in the supermarket
today for some shopping.
Saw a little boy , crushing
all the eggs.I said:” Stop
that, you’re being naughty.”
He looked at me with his
innocent eyes and
answered:” F…k you.”
{Mowl: wie voedt die kinderen eigenlijk op?}
Goed dat je er toch wat van hebt gezegd ondanks dat je je wrs een ouwe lul voelde. Ik blijf het ook gewoon doen. Desnoods haal ik een conducteur erbij, dan mag die het opknappen.
{Mowl: ’n conducteur? Bij Syntus? Hahaha!}
Over ruim twee jaar rijden er treinen op Arnhem-Winterswijk met eerste klas. Iets voor jou? 😉
{Mowl: maar vanzelf.}