|
Stiefnichtje Laura uit Barcelona schreef dat Tommy was overleden. Ik betuigde — uiteraard — m’n medeleven en vroeg en passant wie Tommy eigenlijk was. ’t Antwoord kwam vrijwel onmiddellijk.
“Tommy,” zo schreef Laura, “was de schildpad, die in ’n vijver onder de Spaanse zon woonde tot d’r ’n steen op ‘m viel.” Wow. Dat was nog es ’n exit.
“Ben je erg verdrietig?” vroeg ik voorzichtig. “Hoe ga je ‘m de laatste eer bewijzen?” Deze tweeledige vraag werd met één begrip beantwoord.
“Gin-tonic.” schreef Laura.
[Wat de kwestie ook mag wezen, drank geeft vaak ’t best bescheid.]
Je zou denken dat zo’n pantser daar tegen bestand is…weer een illusie armer
{Mowl: ligt natuurlijk wel aan ’t formaat van ’t gesteente, denk ik.}
By the way: who are those English people that thank me and appreciate my response? Ben je soms opgekocht door een multinational?
{Mowl: ik heb ze even snel ’n inburgeringscursus gegeven.}
Hoe oud is je stiefnichtje eigenlijk?
{Mowl: oud genoeg voor gin-tonic.}
Ha! Erg toepasselijke titel! Laat Mort Subite toevallig ook een Belgisch bier zijn!
{Mowl: vandaar.}
Lady Curzon: heerlijk …
{Mowl: met ’n schildpad kun je altijd wat.}