|
Zo nu en dan zijn er die momenten waarop ik met tevredenheid constateer dat ik het doe.
Bijvoorbeeld als toen ik deze morgen herinnerde dat ik mijn nagels moest knippen. Meestal vergeet ik zo’n voornemen van de avond ervoor – maar dit keer werkte mijn interne alarm.
Een glimlach speelde om mijn lippen toen ik zelfgenoegzaam mijn haren shampoode. Ik deed het!
Bij het afdrogen viel mijn blik terloops op mijn handen. Mijn nagels waren keurig geknipt.
Pas op dat moment viel me in dat ik de dag ervoor ook al zo tevreden was geweest met mijn geheugen.
[Ik nam me voor dit aan niemand te vertellen. Maar blijkbaar is mijn masochisme groter dan mijn gêne.]
En misschien ben je morgen weer net zo gelukkig met je geheugen… wie zal het zeggen?
{Mowl: dementie heeft zijn voordelen.}
Als vergeten, een vorm van vrijheid is, dan ben ik wel één van die ongelooflijk vrije mensen. Jij blijkbaar ook hé? 🙂
{Mowl: nou!}
En je dwangmatige neiging om dagelijks stukjes te schrijven.
{Mowl: je hebt daar een punt.}