Natuurdrift

afdruk

Hoe klein is het stukje grond waarop wij ronddolen. Overdenk dat alles en houd dan niets voor groot dan dit: te handelen naar de wetten der natuur en te dragen wat het leven met zich brengt. Marcus Aurelius (121-180)

“Het kan een roodborstje zijn geweest.” zei collega W toen ik hem vertelde over de vogel die ik ’s ochtendsvroeg had horen fluiten. “Ging ie van rol-rol?”

Ik keek hem schaapachtig aan.

“Het kan natuurlijk ook een merel zijn geweest.” ging W door. “Wist je trouwens dat hun hersenen krimpen als ze niet zingen?”

Dat wist ik niet.

“Daarom beginnen ze er rond januari weer mee. Zodat het brein tegen de paartijd weer op volle sterkte is.”

Ik was er even stil van.

“Grotere hersens?” fronste ik. “Om te neuken?”

[Ja dus. En ik leerde bovendien dat het koolmeesje een winter- of een zomermaag heeft. Is de natuur niet prachtig?]

Standaard

6 gedachten over “Natuurdrift

  1. Ik zie het Urker Mannenkoor opeens met hele andere ogen, of werkt het bij mensen anders?

    {Mowl: nu je het zegt. Ze hebben wel hele wijde broeken, nietwaar?}

  2. Steve schreef:

    Ja, de natuur zit inderdaad erg mooi in elkaar.

    Je zou het eigenlijk niet bij elkaar kunnen bedenken. Hoewel veel mensen hier toch anders over denken…

    Zo: mijn reactie is enigzins hersteld na een stukje ongewilde censuur. … 😉

    {Mowl: censuur, censuur. Je krijgt de kans om het nog es te formuleren. Zo moet je het zien.}

  3. Als zijn hersenen tegen de paartijd groeien en toch in zijn kleine hersenpannetje moeten passen, zal hij wel weer klagen over hoofdpijn.

    {Mowl: het is altijd hetzelfde met die kerels.}

Laat een reactie achter bij AnneReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.