Nergens wil ik nooit niet geen gezeik

1

Eén lente per jaar, en in het leven slechts één jeugd. Simone de Beauvoir (1908-1986)

Voor me stond een motorrijder in de rij. Hij was in een leren pak en had zijn integraalhelm nog op. De boodschappen schoven langsheen.

“Spaart u musicalzegels?” vroeg het kassameisje hem. De motorrijder grinnikte.

“Nee.” zei hij. Hij draaide zich naar mij. “Jij?”

“Nee, bedankt.” zei ik. De motorman knikte.

“Je houdt er niet van, hè.” veronderstelde hij.

“Ik heb de kaart al vol.” bekende ik.

“Ik werk in die wereld.” verklaarde de motorrijder. “Een musical is voor mij geen vakantie.”

[Het was duidelijk: de man wenste incognito te blijven. Jammer dat ik hem niet herkende.]

Standaard

2 gedachten over “Nergens wil ik nooit niet geen gezeik

  1. Ik ben waarschijnlijk de enige homo die geen Wiz-zegeltjes spaart. Toen ik te laat was om ze te weigeren heb ik ze thuis bij het oud papier gegooid. Slecht hè.

    {Mowl: en je durft daar zomaar voor uit te komen?}

  2. Dit roept vragen op.
    1. Is de motorrijder Rob de Nijs?
    2. Is het bekend dat het inzetten van motorvoertuigen bij een musical erg gevaarlijk kan zijn?

    {Mowl: 1. nee; 2. ja.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.