Meer dan een pruttelende scheet stelt het bestaan niet voor. Prrrrt en gedaan. Afgelopen. Finito. JMH Berckmans
De jongeman waande zich onbespied – ik houd van zich onbespied wanende jongemannen, ik mag er zelf soms ook graag één zijn.
In elk geval: hij stak zijn wijsvinger in zijn ene neusgat, wroette wat en nam een kleine beloning mee naar buiten. Voor ik kon zien wat de oogst was, had hij hem al in zijn mond gestoken.
Belangstellend onderzocht hij daarna de schoongeproefde vinger om hem na de inspectie af te vegen aan zijn spijkerbroek en te verstoppen in zijn jaszak (samen met de andere vingers en de duim van die hand, maar dat spreekt vanzelf).
Ineens wist ik wat ik die avond zou eten.
Je mag tegenwoordig zelfs niet meer in de privacy van je eigen treincoupé in je neus peuteren. Belachelijk!
{Mowl: na ’t debacle van de stiltecoupé zetten ze de plannen voor ’n neuspeutervrije treinwagon even in de wacht.}
Het is volgens mij wel de manier om je weerstand te vergroten.
{Mowl: dat zeggen ze ook van ’t drinken van je eigen urine.}