Het openbaar vervoer rijdt weer.

De staking, gisteren, stelde me voor de keus: met de fiets gaan of thuisblijven. Ik koos voor het laatste. Kon ik meteen een paar kopietjes branden van de dvd waar ik het gisteren over had. Leuk voor de familie.

Er kon niks misgaan: ik heb een goede brander, prima software en voldoende ruimte op de harde schijf. Ik schatte in voldoende tijd over te hebben om ook nog een leuk hoesje te maken.

Nee dus.

Na zo’n tien minuten ijverig zijn best doen hield de brander het voor gezien en verscheen een foutmelding in beeld. Ik vloekte binnensmonds. Ergens vermoedde ik al wat er ging komen en ik had geen zin in een middagje ergernis. Ik schoof de hele boel terzijde en ging met Brrrr de stad in.

Toen we langs de Apple-winkel kwamen zei hij: “Zou je het hier niet es kunnen vragen?” Dat leek me een goed idee. We liepen naar binnen.

-“Waarmee kan ik u helpen?” vroeg de verkoper. Ik legde mijn probleem uit.

-“Heeft u eerst een disk-image gemaakt?” Ha! Daar had ik wel es van gehoord. En nee – dat had ik niet gedaan. Dat ging toch via schijfkopie? De verkoper knikte.

-“Nou en dan moet het prima lukken.” beloofde hij. Opgelucht verliet ik de winkel, met Brrrr aan mijn zijde.

-“Ik heb geen flauw idee waar jullie het over hadden.” zei hij.
-“Dat mag ook wel es een keer.” zei ik. Ik voelde me superieur.

[Thuisgekomen heb ik precies gedaan wat ik dacht dat de bedoeling was. Nope. De termen die ik gebruikte klopten wel. Maar werken doet het niet. Ik heb de hele boel terzijde geschoven. Morgen is weer een dag.]