Ouderdom is als bergbeklimmen. Hoe hoger je klimt hoe uitgeputter en buiten adem je geraakt, maar je uitzichten worden breder. Ingmar Bergman

“Je bent vast nog nooit in Nijkerk geweest,” veronderstelde de oudere vrouw. Ze knikte maar meteen.

“Natuurlijk niet,” zei ze, “wat heb je ook in Nijkerk te zoeken?”

Met één hand hield ze zich vast aan de vuilcontainer. Ze keek pijnlijk.

“Mijn knie,” vertelde ze, “ik ben net geopereerd.”

Voetje voor voetje schuifelde ze verder.

“Mijn zus woont in Nijkerk,” zei ze, “dus ik ben er ook wel eens geweest.” Ze duwde haar lippen van elkaar.

“Best een mooi dorp,” vond ze, “ze hebben er alles.”

Even leunde ze tegen een muurtje.

“Mijn zus heeft het er prima naar haar zin,” zei ze. “Ze komt zo dadelijk trouwens koffie drinken.”

Ze was nog maar enkele stappen verwijderd van haar voordeur.

“Ze is bijna elke dag hier,” zei ze, “gezellig.”

Ze slofte het tuinpad uit. Aan het einde draaide ze half.

“Wat heeft ze ook in Nijkerk te zoeken?” zei ze.