Observatiepost

spiegelei

Een ei is een ei, zei iemand, en hij nam het grootste. Kurt Tucholsky (1890-1935)

“Zie je die fiets?” Brrrr stootte me aan. Ik zag het rode rijwiel van de leuk uitziende postbode.

“Ja.” knikte ik. “En?”

“Die stond er zonet ook.” zei Brrrr op een samenzweerderige toon.

“Hij zal zijn ronde wel aan het doen zijn.”

Brrrr lachte schamper.

“Binnen?”

Op dat moment passeerden we het bewuste huis en zagen we door het raam heen hoe het oranje van het bestellers-uniform zich in het interieur ergens overheen boog. In de gauwigheid was er in de donkere kamer niet meer te zien dan dat.

“Nee!” deed ik ontdaan. “Denk jij…?” Brrrr knikte.

“De post komt laat, vandaag.”

[Toen na enkele uren diezelfde dag de leuk uitziende postbode de post bezorgde keek ik hem doordringend aan. Maar niets in zijn blik verried iets van het geheim dat hij bij zich droeg.]

Standaard

6 gedachten over “Observatiepost

  1. Marloes schreef:

    Als postbode kom je toch zeker bij de mensen thuis?
    (of is dat weer erg kort door de bocht?)

    {Mowl: of hij hier bezig was met het uitoefenen van zijn functie is nog maar zeer de vraag.}

  2. Truuti schreef:

    JE schrijft: “In de gauwigheid was er in de donkere kamer niet meer te zien dan dat”
    Mijn vraag: En loop /fiets jij dan door??
    Draai jij je dan niet nog een keertje om
    om vervolgens nóg een keer
    – maar dan in real slow motion –
    langs hetzelfde raam te gaan ?

    ONGELOOFELIJK!
    Bij ZO iets?!!
    NIET??

    (ehhh… of hoort zoiets bij vrouwen… bij mij?! )

    {Mowl: ik wilde wel, maar Brrrr hield me tegen. Hij heeft manieren.}

  3. Postbode schijnt het mooiste beroep te zijn. Want de postbode gaat van gleuf tot gleuf tot zijn zak leeg is.

    {Mowl: de lagere school komt ineens weer voorbij geflitst.}

Laat een reactie achter bij TruutiReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.