Met het parkeren van de camper was zijn taak feitelijk gedaan. Hij schoof alleen de luifel nog uit en zette twee klapstoelen neer voordat hij er echt klaar mee was.

Zijn vrouw doemde op met een boek en een tablet. Ze pakte een stoel en trok die onder het afdak. Daarbinst ze ging zitten bewoog de man nogal onrustig door de leefruimte. Hij zag fragmenten van haar, die het boek op de schoot had gelegd als onderzetter voor het scherm.

Steeds verdween hij weer om af en toe terug langs te dwalen, tot hij eindelijk naar buitenkwam met een ingeschonken whiskyglas. De vrouw ontging het niet, ook al bleef hij voor de deuropening staan.

“Zo,” zei ze, zonder op te kijken, “jij begint vroeg vandaag.”

De man wachtte een moment voordat hij het glas in één teug opdronk. Dan ging hij weer naar binnen.

“Tijd voor de volgende,” mompelde hij.