Ondertussen in Arnhem…


Soms heb ik last van mensen. Dan zijn het er opeens veel te veel.
Op winkeldagen heb ik dat, bijvoorbeeld. Zoals gisteren.
In de stad waren zoveel mensen bijeen gepakt, dat ik ’t ‘r gewoon benauwd van kreeg. Het duurde even voordat ik ’t in de gaten had. Ik voelde me vreemd en mies en dacht dat ‘r weer es zo’n kleine dip aan kwam zetten. Je kent het misschien wel: alsof er een schaduw over je valt. Het klinkt ernstiger dan het is. Ik ben dan gewoon uit mijn hum en dat keert vanzelf wel weer terug.

Maar ineens ontdekte ik het: het lag niet aan mij, maar aan de rest van de wereld! In elk geval aan dat deel van de wereld dat tegelijk met mij in de stad moest zijn. Weg dus!

Onderweg naar de vrijheid ontmoetten we nog Roderick, van Café –erheyden (de beste oesters van de stad!), die zijn terras voor koninginnedag aan het voorbereiden was. Hij nodigde ons uit om er woensdag kreeft te komen eten.

En weet je: jullie zijn ook uitgenodigd! Je moet wel eerst zingen, maar dat kun je!

Maar eerst: snel naar huis…

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.