Zwijgzaamheid is voor de vrouw een sieraad. Sophocles
Twee dames stonden aandachtig de menukaart van het restaurant te bekijken. De langste van de twee schrok van wat ze zag.
“Nee toch!” ontstelde ze. Ze stootte haar vriendin aan. “Kijk toch es!”
“Wat is er, lief?” vroeg de andere. De langste wees.
“Hier.” zei ze en las hardop voor: “Salade met lamsoren.” Ze keek naar haar vriendin. “Lamsoren!” herhaalde ze. “Vreselijk toch?”
De vriendin kon het niet geloven. Ze las het zelf nog even na.
“Warempel.” zei ze. “Daar staat het. Jakkes.” Met een vies gezicht pakte ze de langste aan haar arm.
“Kom.” zei ze. “We gaan wel ergens anders eten.”
[Misschien had ik de dames moeten informeren dat ze het restaurant voorbijliepen vanwege een plantje. Maar ik wilde ook niet te pedant overkomen.]
Hoe ouder ik word, hoe meer ik een degout krijg van vlees. Niet zozeer omwille van het vlees, (nu ja ook wel een beetje) maar vooral het feit dat die dieren daar speciaal voor worden gekweekt. Van geboorte tot dood, volgepropt worden, ingespoten worden met allemaal rommel en in kleine kooien het korte leven moeten doorbrengen. Ik heb er minder problemen mee, als het een dier is dat in vrijheid heeft geleefd. Ook het slachten vind ik zo vreselijk.
{Mowl: we proberen dan ook zoveel mogelijk biologisch te eten. Wat natuurlijk geen garantie is voor een fantastisch leven. Ook ’n biologische koe kan depressief raken. Maar slachten schijnt echt onvermijdelijk te zijn.}
Als vegetariër kan ik er prima terecht in ieder geval.
{Mowl: bij ons ook, hoor.}
Ik zie het mijn vader nog zo aanwijzen bij wandelingen langs het brakke water in Zeeland. “Kijk Lamsoren”. Nog nooit gegeten overigens.
{Mowl: die uit de Westerschelde schijn je tegenwoordig ook niet meer te moeten nuttigen. Maar wat weet ik?}
@Jean d’Artagnan: Ik denk dat je dit ter plekke verzint en dat het niet echt gebeurt, dat zou ZO luguber zijn dat ik denk dat ALS men er al aan zou WILLEN beginnen, het VERBODEN zou worden.
{Mowl: kattenstaarten is weer ’n andere naam voor de lythrum. Ook ’n plant. Verwarrend, ik geef ’t meteen toe.}
Ben benieuwd naar hun uitlatingen als er wordt gesproken over het planten van kattestaarten……
{Mowl: ligt eraan wie ze plant. Als jij dat zou doen, zou ik ook wel wat huiverig worden.}
Ze hadden groot gelijk, ik zou ook geen lamsoren willen eten, bah zeg, ik moet er niet aan denken. Smerig. Ik vind trouwens dat men alleen volwassen dieren mag gebruiken voor de slacht, geen jonge lammetjes of andere jonge diertjes die nog nauwelijks geleefd hebben. Maar los van alles, ik denk ook dat men meer gruwelt bij het IDEE van lamsoren dan dat men het echt vies zou vinden als men het probeert. En dat geldt voor meer van dat soort rare dingen/
{Mowl: zal ik ’t maar verklappen? Lamsoren zijn geen oren van ’n lammetje. ’t Is ’n andere benaming voor zee-aster. ’n Plantje, dus.}
Waterkonijn schijnt ook heel smakelijk te zijn.
{Mowl: ik ken ’n wildrestaurant dat dat vroeger op de kaart had.}
Barbaren zijn het.
{Mowl: en wie dan wel?}
Die vrouwen natuurlijk.
{Mowl: ochgut, ze waren alleen onwetend.}
De „onwetendheid is de nacht van de mening, maar een nacht zonder maan en ster.“ – Confucius
{Mowl: wacht even — ik ben hier van de citaten. (Wel ’n mooie trouwens.)}
Het is wel heel belangrijk dat ze weten dat ze geen (delen van) zeldzame dieren tot zich nemen, maar algemeen geaccepteerde en speciaal daarvoor geteelde beesten. Komende zondag fois gras?
{Mowl: voor jou ’n vraag.}