Of hij het moderne beeld van de tot onnozele oudeheer gereduceerde vader wilde trotseren, wist ik natuurlijk niet, maar dat hij, als hoofd van het gezin, de streepjescode van zijn broodje aan de zelfscankassa zou aanbieden, met zijn vrouw en beide dochters hiervan getuigend, was bijna een stellingname.

Vanzelfsprekend werd de productsleutel niet gelezen.

Zijn gezinsleden keken elkaar nadrukkelijk niet aan, alsof ze wisten dat dit verkeerd kon worden uitgelegd.

De man zei ook niks, maar nam zijn toevlucht tot het intikken van de bijbehorende cijferreeks.

Ook dit mislukte.

“Hij doet het niet,” riep hij naar een medewerker. Die kwam aangelopen, pakte het broodje en hield het voor het schermpje dat meteen Bliep zei. De man betaalde zonder een woord te zeggen.

“Hij deed het niet,” zei hij tegen zijn huishouden dat hem volgde bij het verlaten van de winkel.

Die wisten wat het beste was en hielden hun mond.