Ze zaten op hun knieën en maakten straat. De ene, de jongere, leek mij de gezel, de andere moest de meester dan wel wezen, voor zover deze leerverhouding nog bestaat in deze tijd.

“Dat moet je zo niet doen,” zei de meester, “je moet het doen zoals ik het je heb voorgedaan.”

De leerling reageerde niet maar ging gewoon verder met de stenen te leggen zoals hij dat steeds had gedaan. De meester zette zijn rubberen hamer neer. Hij keek hoe de jongen gestaag verder straatte.

“Ik praat tegen je,” zei hij in een merkwaardige combinatie van zowel eindeloos geduld als getergde zelfbeheersing. “Je moet het doen zoals ik het je heb gezegd, of anders…”

Het Of anders plaatste de meester weer terug in de werkelijkheid.

Hij pakte zijn hamer op en greep een steen, die hij tegen een andere aanklopte.

“…Of anders eindig je net zoals ik,” mompelde hij.