Open boek

Het geduld op. Het boek begint. Johan Anthierens

Het geduld op. Het boek begint. Johan Anthierens

Ik deed mijn ding in de bibliotheek, net als die, voor mij onbekende, vrouw, even  verderop. Het verschil was alleen dat ik het in alle rust deed en zij tamelijk overspannen. Het viel haar zelf ook op. Ze richtte zich in elk geval tot mij.

“U zult wel denken,” zei ze met een brede glimlach, “dat u dat rare mens het liefst in de houdgreep zou willen nemen.” Ik keek op van het ding dat ik deed.

“Nee hoor.” antwoordde ik. De vrouw was even stil, maar de glimlach bleef even breed.

“O.” zei ze op een wat onduidelijke toon. “Ook niet als ik het lief vraag?”

[We moesten allebei grinniken om de grap. Tenminste: dat dacht ik op dat moment. Dat wil zeggen: dat hoopte ik op dat moment. Maar eigenlijk: vreesde ik dat op dat moment.]

Standaard

8 gedachten over “Open boek

  1. Anne schreef:

    Vind het wel grappig dat mensen zeggen wat in hen opkomt, ook al is het tegenover een wildvreemde.
    ‘k Wou dat wij Belgen ook wat impulsiever waren.

    {Mowl: ‘wij Belgen’. Grappig.}

  2. Ik vind dat wel stoer, iemand die openlijk voor haar heimelijke verlangens uitkomt. Wel vervelend dat je voortaan in Z. naar de bibliotheek moet.

    {Mowl: dit was in Z.}

  3. Jaartal schreef:

    In de houding nemen en vervolgens het strotje langzaam dichtnijpen… kuch

    {Mowl: ik gok dat je ’n kelder hebt, thuis.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.