Vanmiddag opende de gerestaureerde synagoge van Arnhem haar deuren. En het regende.

Wie zich nog de toestand van voor de restauratie voor de geest kan halen kan niet anders dan erkennen dat hier een waar meesterwerk is verricht. Niet alleen is er trouwens sprake geweest van ‘restauratie’, ‘herstel’ dus, maar ook zijn moderne elementen op een hele mooie manier toegevoegd.

Zo kan mij de soekah, de plek waar het loofhuttenfeest wordt gehouden, erg bekoren. Ook niet verwonderlijk als je beseft dat hier het (glazen) dak van kan worden geopend. Je kunt toch ook niet zonder?

De meeste aanwezigen (en dat waren er heel wat) waren bijzonder vriendelijk. Ik had een gespannen sfeer verwacht, na de aanslagen op synagogen in Turkije. Misschien zelfs wel bewaking. Maar niets van dat al.

Wel was er een meneer die ons vriendelijk maar beslist aanraadde om de jassen in de garderobe op te hangen. Maar daar hadden wij geen zin in.

-“Maar u drupt.” protesteerde de man. Vriendelijk glimlachend hielden wij voet bij stuk. Omdat de meneer geen verdere sanctiemogelijkheden had, moest hij grommend toezien hoe wij – met de jassen aan – de synagoge doorliepen. Het enige wat hij wist te verzinnen was ons te gaan stalken, in de overtuiging dat we wel een fout zouden kunnen maken waarop hij alsnog zijn wraak zou kunnen smaken.

Jammer voor die man, maar we hebben ons keurig netjes gedragen. Al wisten we niet zeker of we ook wel toegang hadden tot de vrouwengalerij.