Als je als sla geboren wordt, vallen de olie en de azijn zomaar uit de hemel. Elena Poniatowska

In de hoek was nog een tafeltje vrij, waar de vrouw haar dienblad op zette. Ze deed haar sjaal af en legde die over de rugleuning van één van de twee erbij staande stoeltjes. Daarna knoopte ze haar mantel open, deed hem uit en schudde hem los, voordat ze hem over dezelfde rugleuning vouwde.

Dan ging ze zitten – met de rug naar de muur, waarbij ze iedereen goed in de gaten kon houden. Eerst trok ze nog de stoel met haar jas en sjaal wat dichterbij, voordat ze het dienblad recht voor zich draaide.

Er lag een wrap op. Ze ontrolde hem en peuterde nauwgezet de sla-strookjes uit de vulling. Dan vouwde ze alles weer in elkaar om voorzichtig van de wrap te gaan bijten.

Een jongen kwam voorbij om de lege dienbladen op te halen. Hij knikte naar de vrouw.

Ze legde de wrap neer.

“Gezellig hè?” zei ze.