Als je denkt dat je je kind daadwerkelijk zult kunnen opvoeden tot een goed mens, begin er dan maar liever niet aan. Midas Dekkers
Het jongetje stond ineens achter de man op het terras.
“Pap.” zei hij. “Mag ik geld?” Pap reikte als vanzelf naar zijn binnenzak. Mam, die tegenover Pap zat, wiebelde op haar stoel.
“Je gaat er geen snoep voor kopen.” waarschuwde ze. Pap gaf de jongen een muntstuk.
“Twee euro.” praamde de jongen. Pap keek in zijn portemonnee.
“Geen zoetigheid, begrepen?” herhaalde Mam. Pap gaf de jongen meer geld. Meteen daarna rende die weg. Pap en Mam zwegen ijselijk samen verder.
[Er was een zaadje geplant dat wachtte op de eerstkomende onvermijdelijke onenigheid.]
Praamde…?
Is dat een mooi woord of wat?
Elke dag twee euro. Da’s al snel zo’n 55.000 euro op je sterfbed.
{Mowl: hoeveel zou ik dan nog kunnen sparen?}
Zoonlief zet zijn eerste stappen op weg naar het miljonairschap.
{Mowl: altijd ’n ontroerend moment.}
eitje … dat zaadje was al veel eerder geplant (kuch)
{Mowl: tata!!!}
Tja, zakgeld hoor je thuis te krijgen zonder alle verlokkingen van winkels in de buurt toch? Dan kun je het meteen in de spaarpot stoppen.
{Mowl: sparen? Wa’s dat?}