Ouderdomskwaal

OpgeruimdHet is een heikel onderwerp, ik zal dat meteen toegeven: normen en waarden.

Nee, ik wil het niet hebben over die nietsnutten van jongeren, die – rondhangend op de pleinen – de medeburgers terroriseren. Die geen prullebakken weten te vinden. Of die geen respect tonen voor de Nederlandse maatschappij. Daar is al genoeg over gezegd.

Ik heb het over de ouderen.

De zestigplussers, met name. De generatie die, onder de verzuchting dat ze de oorlog nog hebben meegemaakt, de jongeren steevast wezen op hun morele superioriteit. “Tulpenbollen hebben we moeten eten. En jij lust je bord met bruine bonen niet? Schaam je!”

Het is namelijk diezelfde generatie die tegenwoordig lak heeft aan fatsoensnormen.

Een voorbeeld.

Ik arriveer, met de trein, in Utrecht. Het is spitsuur, de trein zit vol, evenals het perron. De trein stopt, de mensen willen de trein verlaten. Tegengesteld aan deze natuurlijk beweging duwt een oudere medemens zich naar binnen. Grijpend en trappend, zodat ie tenminste een zitplaats kan veilig stellen.

Nog een.

De rij voor de kassa van de supermarkt is lang (want het is de Lidl). Een tweede kassa wordt geopend. We manoevreren ons wagentje naar die tweede kassa en gaan achteraan staan. Een oudere medemens duwt zijn volle karretje tussen ons en de voorgaande klant. Als we er iets van zeggen kijkt hij ons alleen maar glimlachend aan.

In Arnhem is een wijkgebouw voor oudere Arnhemmers een tijdlang gesloten geweest vanwege de agressiviteit van de doelgroep. Ze gingen met mekaar op de vuist en vernielden het interieur.

Randgroepouderen.

Daar hoor je JP niet over.

(Helemaal bont maken het de ouderen in van die electrische wagentjes. De weg is van hun en ze kijken nergens naar. Vorig jaar zijn er al twee onder een bus gekomen. Zo lost elk probleem zich vanzelf op.)

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.