Eén van Nederlands oudste tradities dreigt verloren te gaan: het prakken. Laat ik mij verduidelijken.

Ik eet met stokjes als dat moet. Ik draai mijn vork tegen de rand van mijn bord als we daarvoor geschikte pasta eten. Ik weet een oester te openen en wijngaardslakken uit hun huisje te krijgen. Dat vindt niemand bijzonder of vreemd.

Maar als ik, zoals gisteren, gekookte aardappeltjes met rode kool en een stukje vlees eet, mag ik de boel graag prakken. Metselen, zoals mijn moeder vroeger zei. Ietwat denigrerend vond ik dat – en dat was misschien ook wel zo bedoeld.

Zoals de meeste mensen neusophalend reageren wanneer je toegeeft je eten (niet àl je eten natuurlijk) te prakken. Want het hoort niet. Sommigen vinden het ronduit vies. Vies! Nou vraag ik je!

Ik durf te verklaren dat geprakt eten smákelijker is dan niet-geprakt. Het prakken veroorzaakt dat de smaak van het eten eerder tot zijn recht komt. Kijk naar de stamppotten, waarbij eigenlijk ons eten al voorgeprakt is.

(Brrrr ziet dit, om eerlijk te zijn, anders. Hij heeft een keurig hoopje met aardappels, met daarover een dosis jus en daarnaast de rode kool. Hij distantieert zich nadrukkelijk van deze actie. Dit ter zijde.)

Gaan de gastronomen straks ook bepalen dat in de nassi de rijst en de groenten moeten worden gescheiden? Mag de pastasaus niet meer over de pasta? Wat te denken van de bouillabaisse of de paella? Allemaal gerechten waarbij alle ingrediënten lekker samen garen.

Dan is er nog de smaak. “Je proeft niets meer als je prakt.” wordt er gezegd. Dat zou een mooie zijn! Je moet wel een belabberd gevoel van smaak hebben als je uit die zorgvuldig samengestelde eenheid niet de smaken van de afzonderlijke onderdelen zou kunnen terugherkennen. Ik wil in dit verband zelfs spreken van een smaaksensatie, waarbij de verschillende smaken zich achtereenvolgens ontwikkelen. Alsof je in een sterrenrestaurant eet.

Tenslotte zou de geprakte hoop eten er smakeloos uitzien. Hierkan ik kort op zijn. Wel es gekeken naar de eerder genoemde oester? Of een dode slak op je bord ontleed? Of – en dan moet het duidelijk zijn – de binnenkant van een kroket van naderbij beschouwd?

Ik begin daarom een actie om het prakken uit de verdomhoek te halen. Ik sta op en zeg: “Ja, ik prak! Ik ben Pro-Prakken!”
En ik roep iedereen op om mee te doen.

Kopiëer onderstaande html-tekst in je website en wees trots op Nederlands erfgoed:

<img src="http://members.lycos.nl/gademann/proprakken1.jpg" border="0" alt="Ik ben pro-prakken!"> (De banner die je dan krijgt is wel een stuk kleiner dan deze bovenaan deze post. Dat je het maar weet.)

Ik heb gezegd.