Het leven is één en al tegenstelling. En het tegenovergestelde is óók waar. Kamagurka

De vrouw en haar zoon waren verzeild geraakt in herinneringen aan de oorlog. Zij wist nog haarscherp van het geweld waarmee de veel te jonge mannen elkaar destijds bevochten — pal bij haar voor de deur, in haar straat. Een soldaat vluchtte zelfs uit pure angst bij haar ouders onder het bed. De vrouw liet het eventjes bezinken.

“Dat was nog voordat de stad werd geëvacueerd.” hernam ze. “We moesten alles achter ons laten omdat het te gevaarlijk was om te blijven. En toen we terugkeerden was alles weg.” Haar wimpers trilden. “Alles.” herhaalde ze. “Weg.”

“En er was geen pap.” wist de zoon ineens. De moeder keek gebelgd.

“Pap?” zei ze. “Wat nou, pap? Je was een kind.”

De zoon was niet geraakt.

“Nou en?” zei hij. “Ook kinderen moeten eten.”