Papier hier

brood

De vragen zijn voor de wetenschap het brood des levens, niet de antwoorden.
Willem de Sitter (1872-1934)

Elke ochtend stap ik met een vollere tas de trein in dan ik er uitga. De kranten van de avond ervoor gaan mee. Ik lees tijdens de reis wat ik nog niet heb gelezen en laat achter in de coupé wat ik al ken. Zo snijdt het mes aan twee kanten.

Allereerst blijft de stapel oud papier in onze kelder beperkt. Ik moet er niet aan denken hoe de ruimte zou uitpuilen als ik de oude gazetten er ook nog es neer zou leggen. (Trouwens, ook zonder onze avondbladen schijnen wij al het meeste oud papier van de buurt te verzamelen. Ik zie mensen op de oud-papier-verzameldag met één tasje naar de oud-papier-verzamelplek komen, waar wij tenminste vier dozen de trappen omhoog moeten sjouwen. Wat doen wij verkeerd?)

En verder lijkt het achterlaten van oude kranten in de trein nog het meest op het voederen van wilde dieren. Zodra ik het stapeltje uit mijn tas haal en op de stoel voor me leg, zie ik de hongerige blikken van de medereizigers. Ik leg daar iets neer wat op de eerste blik lijkt op wat ze elke ochtend van de gratis stapel graaien, maar wat bij nader inzien – qua typografie, opmaak en formaat – toch iets anders moet zijn. Hoe het ook zij – de stapel wekt onmiskenbaar de nieuwsgierigheid.

Als de trein het eindstation nadert en ik alvast naar de deuren loop, kunnen ze zich niet meer beheersen. In het spiegelende glas zie ik hoe de een na de ander naar de stapel loopt en er iets van zijn of haar gading uithaalt.

Met een tevreden glimlach verlaat ik de trein. Mijn missie is geslaagd.

[In de krant van het afgelopen weekeinde stond geschreven dat er niet meer wordt gelezen. Komaan, wij weten beter.]

Standaard

6 gedachten over “Papier hier

  1. Ik lees ook van alles in de trein, maar neem het altijd netjes mee de trein uit. Misschien moet ik het bij wijze van vermaak ook eens laten liggen.

    {Mowl: gun het je medereizigers.}

  2. Bee schreef:

    Ik heb zo’n schatje thuis die de overgebleven huis-aan-huisbladen van zijn folderwijk mee naar huis neemt. Misschien moet hij toch eens de route langs het station nemen 😉

    {Mowl: de kans is groot dat ie genoeg verzamelt.}

  3. Ik voel mij ineens heel schuldig. Ik ben ook zo’n tiepje dat op alle leesvoer afduikt dat mensen achterlaten in de trein.

    {Mowl: maar da’s alleen maar goed! Daar doen we het voor!}

Laat een reactie achter bij linetteReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.