Parakleet

Sorry Paul, maar er zijn weer doden gevallen voor dit stukje.

Brrrr moest gisteren en eergisteren ’s avonds werken. Enerzijds is dat heel verdrietig – want dan moet ik hem missen. Da’s niet fijn.

Maar ook in dit opzicht hep elk nadeel s’n foordeel. Want zo kon ik mezelf weer es verwennen op kapucijners met spek en speksaus en gebakken heek. En da’s wel fijn.

Eigenlijk is dit een winters gerecht. Weinig mensen kennen speksaus. Brrrr vindt het ook maar iets raars. Ik maak hem er helemaal niet blij mee. Op internet lees ik dat het vooral bekend is in Noord-Holland en Twente. Vreemd, want daar heb ik helemaal geen familie zitten. Heb ‘r ook nooit gewoond. Toch wist mijn moeder me al van kinds af aan blij te maken met haar bruine bonen en speksaus. Kapucijners zijn pas later in zwang gekomen.

Ik ga het recept hier niet noteren, je mag ook best zelf er wat voor doen. Ik volsta met een plaatje van de koekenpan met uitgebakken spekjes. Ook daarbij moet ik trouwens op een bijzonderheid wijzen. In deze pan spettert niet-gerookt spek. Droog gezouten is het. Vind dat maar eens. Ik heb zelfs professionele slagers horen beweren dat ‘t niet zou bestaan! Duh!

[Een winters gerecht, zei ik al. En dat op de tot dusver warmste dag van het jaar. Ach, het viel best mee. Je bent een bikkel of je bent het niet. En, voor als het je mocht interesseren: ik heb heerlijk gegeten. Alleen, ja. Maar ik wist me getroost.]

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.