|
Vroeger dan eerder aangekondigd, maar dan toch weer later dan daarna beloofd werd ie bezorgd: mijn nieuwe MacBook Air.
“Alsjeblieft, voor Valentijn.” zei Brrrr.
“We doen toch niet aan Valentijn?” vroeg ik.
“Het komt nou eenmaal toevallig zo uit.” zei Brrrr.
“Mmm.” deed ik en probeerde een balans te vinden tussen blijde verwachting en immerdurend schuldgevoel. Brrrr had iets anders in gedachten.
“En wat krijg ik dan van jou?” vroeg hij. Ik wist wel wat.
“Parijs?” bood ik aan.
[Het voorstel werd snel beklonken. Daar zaten wij dan: twee blootgelegde tegenstanders van kunstmatige feestdagen. Maar ja, het kwam nou eenmaal toevallig zo uit.]
Ik kreeg vandaag op het werk, een valentijnontbijt aangeboden van een vrouwelijke collega. Moet ik nu ongerust worden?
{Mowl: ja.}
Een jongen die ik wel erg leuk vind sprak mij vandaag aan via MSN. ‘Gaat het weer een beetje met je?’ Ik voelde me meteen stukken beter.
{Mowl: geen handvol maar een land vol.}
Snap je niet.
Ik kreeg vandaag een sms’je van mijn man. Dat kwam toevallig zo uit.
{Mowl: mijn man schrijft nog ouderwets briefjes.}
Valentijn? Is dat niet die mooie blonde jongen?
{Mowl: op mijn leeftijd zijn alle jongens mooi en blond.}
Ik riep toen ik de iPod-Touch kocht (uhm.. kreeg! van Keukenrpins) dat ik hartstikke blij was met z
Valanetijnskado…
‘En wat krijg ik dan van jou’ was zijn alerte antwoord op mijn misschien wel niet zo handige geplaatste opmerking… Ik stond ff met m’n mond vol tanden.
Maar mijn iPod Nano schuift door naar Keukenprins en een Valantijnsetentje met een Bib Gourmand gaat het best goed maken.
En ik heb ook nog wel zin in Parijs (en Keukenprins aan Berlijn)… vanavond maar eens er in gooien…
{Mowl: ah, Berlijn. Da’s ook alweer veel te lang geleden.}
Toeval bestaat niet. Komt vast door het schrikkeljaar.
{Mowl: nee, dat is negenentwintig februari.}